Władysław Midowicz urodził się 28 maja 1907 roku w Mikuliczynie u podnóża Gorganów. Jego ojciec Tadeusz, absolwent Wyższej Szkoły Przemysłowej w Krakowie, był pracownikiem kolei. Matka, Helena z domu Ziarkiewicz, była córką maszynisty kolejowego ze Stanisławowa. Czas I wojny światowej zmuszał rodzinę Midowiczów do częstych zmian miejsca pobytu, toteż Władysław uczył się w Hodyńkowcach, Stanisławowie, Wadowicach i ponownie w Stanisławowie. W okresie wojny polsko-ukraińskiej w latach 1918-1919 Władysław Midowicz znalazł się we Lwowie, gdzie – jak wiele polskich dzieci, „lwowskich orląt” – brał udział w obronie miasta.
W 1922 r. ojciec Władysława otrzymał posadę naczelnika stacji PKP w Dziedzicach. Midowiczowie przenoszą się więc do Białej Krakowskiej (dzisiaj wschodnia część Bielska-Białej), gdzie Władysław w 1925 r. ukończył Gimnazjum Realne im. A. Asnyka. W tym samym roku podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, by po roku przenieść się do Państwowej Akademii Handlowej we Lwowie. Po jej ukończeniu powraca na Uniwersytet Jagielloński, ale tym razem na Wydział Geograficzny, gdzie w roku 1936 otrzymuje stopień magistra filozofii w zakresie geografii ze specjalizacją w meteorologii i klimatologii.
Równolegle ze studiami, a później pracą naukową, działał Władysław Midowicz społecznie w PTT, znakując pierwsze szlaki turystyczne w Beskidach Zachodnich. M.in. w latach 1925-26 wyznakował wszystkie szlaki w rejonie Babiej Góry, w tym słynną „Perć Akademicką”, a także w ramach „wojny na pędzle” wyparł z Beskidów Zachodnich znaki niemieckiej organizacji turystycznej Beskiden-Verein. W 1927 r. został członkiem Oddziału Krakowskiego PTT i jeszcze w tym samym roku objął funkcję bibliotekarza Biblioteki Górskiej Towarzystwa w Krakowie, którą pełnił do roku 1930. W tym okresie przeprowadził reorganizację biblioteki i skatalogował zbiory.
W 1928 r. reaktywował Koło Akademickie przy Oddziale Krakowskim PTT, które w roku 1930 przekształcił w pierwszy Akademicki Oddział PTT, zostając jednocześnie jego prezesem.
Publikował liczne nowele, opowiadania i artykuły naukowe. Między innymi w 1928 r. w „Ochronie Przyrody” artykuł przedstawiający projekt utworzenia Parku Narodowego na Babiej Górze. W 1930 r. opublikował wydaną przez Oddział Babiogórski PTT monografię turystyczną Babiej Góry.
W latach 1932-37 był gospodarzem schroniska na Markowych Szczawinach.
26 października 1931 roku Władysław Midowicz ożenił się z Antoniną Ćwiek, a 11 maja 1933 roku państwu Midowiczom urodził się syn Jacek.
W latach 1937-39 był kierownikiem Obserwatorium Państwowego Instytutu Meteorologicznego na Popie Iwanie.
W latach wojny służył jako meteorolog w bazach polskiego i brytyjskiego lotnictwa, by w 1944 r. otrzymać stopień kapitana. Zdemobilizowany na własną prośbę, rozpoczął w 1948 r. pracę w brytyjskiej służbie meteorologicznej Dalekiego Wschodu w Singapurze.
Po przejściu w 1958 r. w stan spoczynku, zamieszkał wraz z rodziną w południowej Australii, gdzie przez 6 lat pracował jako nauczyciel, a jednocześnie wytyczał i znakował pierwsze szlaki turystyczne w górach Flindersa.
18-stycznia 1967 roku wrócił wraz z żoną do Polski. W latach 1967-1973 pełnił funkcję społecznego opiekuna sieci znakowanych szlaków Tatr Polskich.
Zmarł 11 lutego 1993 roku, pochowany został na cmentarzu w Wieliczce.