W królewskim mieście Krakowie na Cmentarzu Salwatorskim, 10 września złożono do grobu rodziców prochy zmarłego 16 sierpnia prof. Andrzej Vincenza (1922-2014), slawisty z uniwersytetów w Heidelbergu i Getyndze, publicysty, edytora dzieł Stanisława Vincenza.
Zmarły był synem Stanisława Vincenza, pisarza i myśliciela, piewcy Huculszczyzny, którą opisał w tetralogii „Na wysokiej połoninie”. Przemawiający nad grobem podkreślali, iż dzieje rodziny Vincenzów mogą być symbolem jedności Europy i przyjaźni Polaków i Ukraińców. Andrzej Vincenz, przez całe swoje życie, w Szwajcarii, Niemczech i Francji tęsknił do swej huculskiej ojczyzny. Wspominał „Mój dom rodzinny spalił się w 1941 r., ale moja huculska mała ojczyzna nadal żyje we mnie”.
W czasie uroczystości Leszek Rymarowicz z Towarzystwa Karpackiego przekazał także słowa znad Czeremoszu – list przesłany przez Oddział „Filia Huculszczyzna” Narodowego Instytutu Naukowo-Badawczego Ukrainoznawstwa i Towarzystwo „Huculszczyzna”. 
Pozdrowienia od mieszkańców Bystrzca, gdzie pamięć o sąsiadach – Vincenzach jest ciągle żywa, przekazała zaś Karolina Kwiecień. Obecni byli przedstawiciele społeczności ukraińskiej Krakowa, Instytutu Ukrainoznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu im. Iwana Franka we Lwowie, Uniwersytetu Wrocławskiego, Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Uniwersytetu w Heidelbergu. W szkole w Bystrzcu odbył się uroczysty apel poświęcony pamięci rodziny Vincenzów. Na grobie Stanisława i Ireny oraz Andrzeja Vincenzów złożono wieniec z karpackiej kosodrzewiny ozdobiony wstęgami w barwach Polski i Ukrainy. Nad mogiłą zabrzmiały dźwięki huculskiej trembity. Za obecność i modlitwy w intencji zmarłego dziękowali: syn śp. Andrzeja, Stanisław Vincenz (junior) oraz żona śp. Andrzeja, Joanna.
Kategorie