Wszystko na temat: Huculszczyzna

Kontynuując relację z naszego pobytu na Ukrainie, przenosimy się do Słobody (Rungurskiej), gdzie w sobotę 29 listopada 2025 r., w przeddzień 137. rocznicy urodzin Stanisława Vincenza, odbyły się „Listopadowe Vincenziwski Czytannija”. Głównym organizatorem była społeczność Słobody, a w szczególności Biblioteka im. Stanisława Vincenza, a swój udział miały też inne organizacje. Jednak nie mogły by się one odbyć bez zaangażowania dwu osób: Luby Motryniec (dyrektor Biblioteki) oraz Aleksandra Stepanenki (ze Stowarzyszenia „Zelenyj Swit” i Towarzystwa Karpackiego). Do Słobody udało się dotrzeć sporej grupie z Polski – siedem osób z Towarzystwa Karpackiego i pięć związanych z Pracownią Badań nad Spuścizną Stanisława Vincenza Uniwersytetu Wrocławskiego z Janem A. Choroszym na czele. Przyjechała również grupa studentów-filologów z Uniwersytetu Karpackiego im. Wasyla Stefanyka w Iwano Frankiwsku pod opieką doc. Tamary Tkaczuk. Głównym celem spotkania były rozmowy o życiu, twórczej drodze i intelektualnym środowisku „Homera Huculszczyzny”, rytuał czytania na głos utworów Vincenza zarówno po ukraińsku jak i po polsku, oraz występy ludowych zespołów artystycznych. Z naszego wkładu wspomnieć należy:

– Referat Aleksandra Stepanenki na temat szlaku ucieczki Stanisława Vincenza wraz z rodziną z Bystreca na Węgry w nocy 29/30 kwietnia 1940 r., oparty o artykuł śp. Andrzeja Ruszczaka, opublikowanyo w Almanachu Karpackim „Płaj”. Referat był też okazją do opowieści o Andrzeju – osobie zasłużonej dla badań vincenzologicznych na Huculszczyźnie. Czytaj dalej →

Na inaugurację nowego roku akademickiego (trochę w ramach remanentów), pod tym linkiem udostępniony został zapis czerwcowego, trzydziestego seminarium vincenzologicznego Zakładu Edytorstwa Instytutu Filologii Polskiej UWr, którego gościem był David Zelinka, autor przekładu dwóch tomów „Na wysokiej połoninie” na język czeski. Ukazały się one jako „Pravda dávnověku” oraz „Barvínkový věnec”, w Pradze w 2021 roku, nakładem oficyny Malvern. Gość opowiedział o swojej pracy translatorskiej, a ponadto o doświadczeniach teatralnych z tetralogią huculską. Podkreślił, że odczytywanie dzieła Vincenza ma charakter warstwowy, wspominał swoje olśnienia zawartymi tam sentencjami oraz zachwyt nad sposobem odczuwania świata przez pisarza – pełnym miłości do ludzi i do przyrody.

Tak dziś wygląda odnowiony Krzyż Vincenzowski w Bystrzcu – fotografia z połowy sierpnia 2025 r.! Jak widać – dzięki ofiarności licznych darczyńców – dorobił się pięknego, stylowego ogrodzenia i wygląda naprawdę imponująco. Przypomnijmy zatem że:
– 1 czerwca 2010 r. poświęcono pamiątkową tablicę i huculski krzyż ufundowany staraniem Towarzystwa Karpackiego w miejscu gdzie w latach 1926-1940 stał dom Stanisława Vincenza;
– 9 sierpnia 2024 r. poświęcono odnowiony Krzyż Vincenzowski w Bystrzcu;
– w sierpniu 2025 r. zakończono prace przy ogrodzeniu krzyża.
Nie mamy wątpliwości, że przetrwa on dużo dłużej, niż pierwszy i że będziemy się pod nim spotykać w opromienionej zwycięstwem Ukrainie.