Z pewnym opóźnieniem (Janusz się nie lubi chwalić), ale za to z ogromną radością pragniemy poinformować, że nasz kolega, członek Towarzystwa Karpackiego dr. hab. Janusz Smaza, wybitny specjalista w zakresie konserwacji kamienia, adiunkt w warszawskiej ASP, za działalność na rzecz ochrony polskiego dziedzictwa kulturowego został w marcu tego roku odznaczony przez prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Ale to nie wszystko, kilka dni później Janusz otrzymał bowiem jubileuszową 15. Nagrodę „Przeglądu Wschodniego” im. Aleksandra Gieysztora. W jej uzasadnieniu napisano, że otrzymuje ją najwybitniejszy polski specjalista w dziedzinie konserwacji rzeźby kamiennej i detalu architektonicznego, który swoją 25-letnią pracą w ponad dwudziestu krajach i postawą służby, dobrze zasłużył się Polsce i sprawom wschodnim. Przywracając do dawnej świetności setki zabytków, jak np. kolegiatę św. Wawrzyńca w Żółkwi, kościół św. Mikołaja w Kamieńcu Podolskim i liczne nagrobki na Cmentarzu Łyczakowskim, nie tylko z niezwykłym poświęceniem ratuje zabytki na Wschodzie, ale także wychowuje kolejne roczniki konserwatorów.
W wywiadzie dla „Kuriera Galicyjskiego” laureat powiedział, że to wszystko przez Towarzystwo Karpackie, za przyczyną którego 25 lat temu trafił do kolegiaty w Żółkwi. – No trudno, niech będzie na nas!
Janusz, przyjmij nasze serdeczne gratulacje i … tak trzymaj.
Kategorie

Miło nam poinformować, że od 16 kwietnia do 16 lipca w Muzeum Archeologicznym w Krakowie przy ul. Senackiej 3 można będzie oglądać wystawę pt. Cześć poległym. Cmentarze wojenne Dušana Jurkoviča, prezentującą oryginalne projekty, historyczne fotografie i modele cmentarzy Dušana Jurkoviča (1868-1947). Twórczość tego słowackiego architekta związana jest z Karpatami przede wszystkim poprzez projekty pond trzydziestu cmentarzy wojennych powstałych w trakcie służby w Oddziale Grobów Wojennych c. i k. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W wyjątkowy sposób łączył one nurty sztuki europejskiej z elementami regionalnego budownictwa ludowego. Jurkovič potrafił znaleźć własny, oryginalny styl, tworząc dzieła, które wzbudzały zainteresowanie i podziw już w czasie ich powstawania. W wyjątkowy sposób wtapiały się one w krajobraz, dostojnie i przyjaźnie opowiadając o okrutnych wydarzeniach i ludzkim losie. Jego cmentarze były „pomnikami poległych”, wyrażającymi nadzieję pojednania i składającymi hołd żołnierzom z obydwu stron linii frontu.


językoznawca, autor wielu opracowań i publikacji, w tym fundamentalnej pracy z 1995 r. pt. Słownictwo i nazewnictwo łemkowskie. Kolega Janusz Rieger opowie nam m.in. o znaczeniu elementów „wołoskich” dla problemu kolonizacji Łemkowszczyzny, o problemie autochtoniczności Łemków, oraz o wpływach polskich i słowackich na ich język. Parę słów poświęci też zmianom i zanikowi mowy łemkowskiej w Polsce oraz możliwościom i próbom jej rewitalizacji. Mówiąc o nazwach miejscowości przypomni także próby rugowania z krajobrazu kulturowego dawnych nazw ukraińskich na pograniczu łemkowsko-bojkowskim. Jak więc widać wieczór zapowiada się fascynująco – obecność obowiązkowa, serdecznie zapraszamy! Spotykamy się 17 kwietnia 2015 r., jak zwykle w piątek o godz. 18 w Muzeum Ziemi PAN w Warszawie przy al. Na Skarpie 27.
Na najbliższych Spotkaniach Karpackich będziemy ponownie gościć dr Grzegorza Rąkowskiego, tym razem żeby posłuchać opowieści o przewodniku krajoznawczo-historycznego jego autorstwa pt. Ukraińskie Karpaty i Podkarpacie. Część wschodnia, który ukazał się w ubiegłym roku za sprawą Oficyny Wydawniczej „Rewasz”. Jak wszystkie dotychczasowe przewodniki tego autora (a napisał ich już kilkadziesiąt), tak i ten jest właściwie wyczerpującą monografią (ponad 580 stron!) opisywanego fragmentu ukraińskich Karpat. 
Na Cyrhli koło Zakopanego w dniach 6-8 marca 2015 r. odbyło się inaugurujące jubileusz 25-lecia Towarzystwa Karpackiego spotkanie jego członków. W programie m. in. zaprezentowano następujące prelekcje multimedialne:
Muzeum Podkarpackie w Krośnie zaprasza na Spotkanie Muzealne z Zenonem Wojtasem i Pawłem Czajkowiczem zatytułowane Wilk, rys i niedźwiedź – drapieżniki Beskidzkie, które odbędzie się w czwartek 26 marca 2015 r., o godz. 17 w Pałacu Biskupim przy ul. Piłsudskiego 16. Spotkanie towarzyszy prezentowanej w Muzeum Podkarpackim wystawie „Przyroda Magurskiego Parku Narodowego”.
zarejestrowane podczas tropienia i obserwacji niedźwiedzi, wilków, rysi i żbików na pograniczu polsko-słowackim w Beskidzie Niskim. Autorzy prelekcji, na co dzień pracownicy Magurskiego Parku Narodowego, przybliżą naturalne interakcje w świecie drapieżników na obszarze Beskidu Niskiego na podstawie własnych badań. Zaprezentowany zostanie również projekt: ,,Ochrona ostoi karpackiej fauny puszczańskiej – korytarze migracyjne” realizowany przez Magurski Park Narodowy w ramach Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy. Jego celem jest ochrona ostoi fauny puszczańskiej poprzez wskazanie korytarzy ekologicznych gwarantujących zachowanie spójności środowiska dla populacji zwierząt. Zadanie to będzie realizowane w oparciu o szeroko zakrojone badania nad przemieszczaniem się dużych drapieżników i ssaków roślinożernych.
Miło nam poinformować, iż laureatami plebiscytu na „Człowieka Roku 2014”, przeprowadzonego za pośrednictwem lokalnych mediów w Żabiem (Werchowynie), zostali:
Towarzystwo Karpackie ma zaszczyt publikować artykuły jego autorstwa na łamach „Płaju”.
Wystawa „Dialog o losie i duszy. Stanisław Vincenz (1888-1971)”, która miała swoją premierę w październiku zeszłego roku we Wrocławiu, wyruszyła w podróż po Polsce. Obecnie prezentowana jest na III piętrze Collegium Maius Uniwersytetu Opolskiego (pl. Kopernika 11), a od 28 lutego gościć będzie w Bibliotece Śląskiej w Katowicach. Jej scenariusz przygotował dr Jan Andrzej Choroszy (autor m.in. monografii „Huculszczyzna w literaturze polskiej”), a oparł go o dokumenty i materiały ikonograficzne z archiwów rodzinnych Vincenzów i Marbachów, ze spuścizny Lidia Ciprianiego oraz zbiorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Muzeum Etnograficznego w Krakowie, Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, Muzeum Polskiego w Rapperswilu, Stowarzyszenia Instytut Literacki „Kultura” w Le Mesnil-le-Roi i Biblioteki Polskiej w Londynie.