Doktorat z ochrony kwiatków Czarnohory

Jura_nesteruk_01Z prawdziwą radością pragniemy poinformować, że nasz przyjaciel ze Lwowa, członek Towarzystwa Karpackiego, Jurij Nesteruk 19 kwietnie 2016 r. uzyskał stopień naukowy doktora na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego (w specjalności ekologia) za obronę rozprawy doktorskiej zatytułowanej „Tendencje dynamiczne populacji jura_nesteruk_3wybranych gatunków, zagrożenia i problemy ochrony flory naczyniowej Czarnohory”, której promotorem był prof. Józef Kurowski. Komisja przegłosowała nadanie tytułu jednogłośnie!
Z całego serca gratulujemy Jurze tytułu doktora, mając nadzieję, że ułatwi on mu w sposób istotny jego starania o ochronę czarnohorskiej przyrody, wzmacniając jego pozycję i autorytet w lwowskim środowisku. Zaś wszystkim, którzy przyczynili się do szczęśliwego finału tego zbożnego dzieła składamy serdeczne podziękowania. Karpaty Wam tego nie zapomną!

Kumłykowe śpiewanki

huculskie_spiewanki_R_KumlykPonad dwa lata po śmierci Romana Kumłyka czerniowieckie wydawnictwo „Druk Art” wydało sygnowaną jego nazwiskiem książkę zatytułowaną „Huculskie śpiewanki”. Przygotował ją do druku i zredagował dziennikarz Wasyl Nahirniak, który o Romanie napisał pięknie, że… On wciąż płonie jak ogień – w wiecznym płomieniu muzyki.
Książkę otwiera cytat zaczynający się od słów, powtarzanych przez Romana przy każdej okazji: „Huculska muzyka – to nasze życie!” Znalazły się w niej teksty kilkudziesięciu śpiewanek autorstwa samego Romana Kumłyka, a także wielu zebranych i spisanych przez niego z terenu całej Huculszczyzny na podstawie ustnych przekazów. Można się z tych Kumłykowych śpiewanek dowiedzieć więcej prawdy o Huculszczyźnie niż z niejednej naukowej pracy. Teksty piosenek poprzedzają wspomnienia jego znajomych, przyjaciół i członków rodziny o nim, i o jego muzyce. Książkę uzupełnia wybór rodzinnych i koncertowych zdjęć.
Роман Кумлик, Гуцульські співанки, Видавництво „Друк Арт”, Чернівці 2015
Więcej o Romanie Kumłyku

Bieszczady i Pogórza w epoce staropolskiej

prawemTowarzystwo Przyjaciół Nauk w Przemyślu, Muzeum Historyczne w Sanoku, Stowarzyszenie Rozwoju Wetliny i Okolic i Koło Przewodników PTTK w Sanoku zapraszają na III panel historyczny pt. Prawem i lewem po ziemi sanockiej i przemyskiej. Bieszczady i Pogórza w epoce staropolskiej, który odbędzie się 23 kwietnia 2016 r. o godz 10 w Sali Gobelinowej Muzeum Historycznego w Sanoku.
W programie panelu przewidziano m. in. następujące wystąpienia:
Robert Bańkosz, Cyganie na dawnym pograniczu polsko-węgierskim
Łukasz Bajda, Elity ziemi sanockiej w XVIII w.
Bogumił Bajda, Szafrannie i pieprznie, czyli o staropolskim gotowaniu
Andrzej Gliwa, Strategie przetrwania ludności cywilnej podczas najazdów tatarskich w XVII w.
Mariusz Kaznowski, Z dziejów osiemnastowiecznej Cerkwi unickiej w południowej części ziemi sanockiej
Krzysztof Filipak, Biecka szkoła katów – pomiędzy mitem a faktem.

O dawnym obserwatorium na Pop Iwanie

obser_pop_iwanUniwersytet Warszawski w ramach obchodów swojego dwusetlecia zaprasza na prezentację poświęconą dawnemu Obserwatorium Astronomiczno-Meteorologicznemu im. Józefa Piłsudskiego na Pop Iwanie w Czarnohorze, którą poprowadzą wspólnie Ihor Cependa (Rektor Uniwersytetu Przykarpackiego w Stanisławowie) oraz Jan Malicki (dyrektor Studium Europy Wschodniej UW). Prezentacja przybliży historię otwartego w 1938 r. obserwatorium oraz projekt jego rewitalizacji realizowany wspólnie przez Studium Europy Wschodniej UW i Uniwersytet Przykarpacki od 2006 r.  Wydarzenie będzie miało miejsce 22 kwietnia 2016 r. o godz. 18 w sali Senatu UW, w Pałacu Kazimierzowskim przy Krakowskim Przedmieściu 26/28. Prezentacji towarzyszyć będzie wystawa pt. „Uniwersytecki Pop Iwan”.

20 tom „Bieszczada”

Bieszczad_20Po blisko dwuletniej przerwie możemy ponownie cieszyć się nowym „Bieszczadem”. Dwudziesty tom tego świetnego czasopisma wydawanego przez Oddział Bieszczadzki Towarzystwa Opieki nad Zabytkami własnie opuścił maszyny drukarskie. Znajdziemy w nim jak zwykle cały szereg interesujących tekstów, których lekturę serdecznie polecamy. A oto jego zawartość:
Maciej Augustyn, Inwentarz dóbr Trójca i Jamna Dolna z 1695 roku
Wojciech Wesołkin, W dorzeczu Osławy (część VI) Turzańsk i Rzepedź
Łukasz Bajda, Zahoczewie – przyczynek do dziejów
Anna Babel de Fronsberg, Tomasz Hołyński, Bieszczady i ziemia sanocka w literaturze pamiętnikarskiej do 1914 roku Bibliografia adnotowana Czytaj dalej

Inauguracja Biblioteki Vincenzowskiej

vincenz_mistrz_slowa_mowionegoKsiążka pt. Vincenz – mistrz słowa mówionego autorstwa Jolanty Ługowskiej zainaugurowała Bibliotekę Vincenzowską,  nową serią wydawniczą pod redakcją Jana A. Choroszego, w której będą publikowane prace naukowe oraz źródła do badań nad rozmaitymi aspektami twórczości Stanisława Vincenza. Mimo upływu czasu i jakby na przekór nowoczesności, Stanisław Vincenz jest twórcą ważnym i aktualnym, a jego dzieło niezmiennie interesuje badaczy i czytelników zakorzenionych w różnych tradycjach i językach. Krytyczny namysł nad wszystkimi warstwami tej spuścizny, integracja osób i środowisk kultywujących pamięć o dziele pisarskim Vincenza, a przede wszystkim starania o poszerzenie horyzontu źródłowego analiz i interpretacji wyznaczają pole i celowość edytorskiego przedsięwzięcia, któremu patronuje Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Czytaj dalej

Skoczylas w rodzinnej Wieliczne

Pejzaz_podhalanski_W_Skoczylas_1924Od 13 kwietnia do 12 czerwca 2016 roku w Zamku Żupnym w Wieliczce (ul. Zamkowa 8) będzie można oglądać wystawę prac Władysława Skoczylasa (1883-1934), jednego z najpopularniejszych artystów II RP, twórcy polskiej szkoły drzeworytu, ale też pedagoga, publicysty i urzędnika państwowego. Artysta urodził się w Wieliczce w rodzinie od pokoleń związanej z kopalnią soli. W Muzeum Żup Krakowskich znajduje się największy w Polsce zbiór prac Władysława Skoczylasa liczący ponad 400 pozycji, w tym niezwykle cenny zespół ponad trzystu rysunków, obejmujących między innymi szkice i studia do popularnych później drzeworytów. Postać wybitnego grafika przybliża katalog opracowany przez Marylę Sitkowską, zawierający reprodukcje wszystkich znanych i dostępnych dzieł artysty. Wystawa została przygotowana przez Muzeum Żup Krakowskich we współpracy z Akademią Sztuk Pięknych w Warszawie i Muzeum Nadwiślańskim w Kazimierzu Dolnym.

Gorce, czyli dzika puszcza w małych górach

spotkania_gorceKolejne Spotkania Karpackie poświęcimy Gorcom i Gorczańskiemu Parkowi Narodowemu, a ich specjalnym gościem będzie Ewa Strauchmann, kierownik Zespołu ds. Edukacji i Udostępniania w Gorczańskim Parku Narodowym, członkini Towarzystwa Karpackiego. Ewa opowie nam o tym, jaką park narodowy jest szansą i ratunkiem dla puszczy karpackiej i żyjących w niej ginących i zagrożonych wyginięciem zwierząt: wilka, rysia, żbika, orła przedniego i głuszca. Także o wędrówkach zwierząt, czyli o tym, w jaki sposób Gorce, dzięki korytarzom ekologicznym, zachowują łączność z innymi obszarami dzikiej przyrody (Tatrami, Pieninami, masywem Babiej Góry).  ewaPrzy tej okazji usłyszymy o fascynującej wędrówce wilczycy Freji z Bieszczadów przez Beskid Niski i słowackie Podtatrze, aż po Gorce. Dowiemy się też o tym, czy rzeczywiście mamy do czynienia z „klęską” w drzewostanach świerkowych, o problemach finansowania parków narodowych w kontekście przepisów o ochronie przyrody, a także o tym jak wygląda ochrona przyrody na tych obszarach Gorców, które znalazły się poza Parkiem. Zapraszamy jak zwykle serdecznie i jak zwykle w piątek, 15 kwietnia 2016 r. o godz. 18 do Muzeum Ziemi PAN, w Warszawie przy al. Na Skarpie 27 (Willa Pniewskiego). Czytaj dalej

Na odsiecz przeszłości (Płaj 50)

Tadeusz M. Trajdos o dziele ks. Mieczysława Czekaja

ks_M_CzekajU schyłku 2000 r. na prośbę ś.p. kolegi Jerzego Tura przygotowałem artykuł poświęcony życiu i pracy księdza prałata[1] Mieczysława Czekaja, którego przyjaźnią mam zaszczyt się chlubić ponad cztery dziesięciolecia. Artykuł był przeznaczony do publikacji opisującej zabytki cerkiewne w dzisiejszej Polsce. Do tej publikacji jednak nie doszło[2].
W związku z tym, po niezbędnych korektach i uzupełnieniach, umieszczam wspomniany tekst w jubileuszowym tomie „Płaju”. 

Ksiądz prałat Mieczysław Czekaj ocalił wiele znakomitych dzieł sztuki kościelnej. Czynił to w ciągu niemal półwiecza posługi duszpasterskiej w parafiach rzymsko-katolickiej diecezji tarnowskiej. Urodził się w r.1938, święcenia kapłańskie przyjął w 1962 r. Skierowany do pracy w parafiach na dawnych terenach łemkowskich zachwycił się pięknem unickich cerkwi i podjął owocne starania o ich odnowę i przetrwanie. Czytaj dalej

W Wielką Sobotę zmarł ks. Mieczysław Czekaj

ks_M_Czekaj_nZ pewnym opóźnieniem dotarła do nas bardzo smutna wiadomość. W Wielką Sobotę w Domu Księży Emerytów im. św. Józefa w Tarnowie zmarł ks. Mieczysław Czekaj.
Urodził się 1 stycznia 1938 r. w Kurowie. W latach 1969 – 1973 pełnił urząd rektora kościoła w Maciejowej, w latach 1973 – 1979 proboszcza parafii Zbyszyce, w latach 1979 – 1983 proboszcza parafii Czyrna, w latach 1983 – 1986 proboszcza parafii Banica, w latach 1986 – 1988 proboszcza parafii Milik, w latach 1988 – 1989 rektora kościoła w Leluchowie, w latach 1989 – 1990 proboszcza parafii Brunary, w latach 1990 – 1993 oraz 1994 – 1995 rektora kościołów Leluchowie i Dubnem, w latach 1993 – 1994 rektora kościoła św. Mikołaja w Siedliskach koło Bobowej, w latach 1994 – 1995 rektora kościoła św. Leonarda w Wojniczu, w latach 1996 – 1999 proboszcza parafii Dzierżaniny i w latach 1999 – 2011 rektora kościoła w Boguszy. W roku 2003 został obdarzony godnością Kanonika Gremialnego Kapituły Kolegiackiej w Bochni. Został również wyróżniony tytułem „Sądeczanin Roku” w 2000 r. oraz Nagrodą Województwa Małopolskiego im. Mariana Korneckiego w 2004 r. Ks. Mieczysław Czekaj w Czyrnej, Banicy, Bielicznej, Andrzejówce, Leluchowie i Dubnem oraz w Boguszy przeprowadził szereg prac konserwatorskich przywracających dawną świetność architekturze i wyposażeniu powierzonych sobie świątyń. Dbał o zachowanie oryginalności i autentyczności budowli, wierności tradycji, w której powstały, a także o merytoryczną poprawność przeprowadzanych zabiegów renowacyjnych. Dzięki swej wielkiej wiedzy z dziedziny historii sztuki i ogromnej determinacji zyskał zrozumienie i pomoc ze strony społeczności lokalnych, które dziś otaczają świątynie szacunkiem i materialną troską. Ks. Mieczysław Czekaj pochowany został na cmentarzu w Boguszy 31 marca 2016 r.